Empathische noot
Over geluk bij November Music, verdriet in De Kamer, een Lied van de Profeet en Iemand Ergens. In Berlijn bijvoorbeeld.
Persberichten
Voor we het diepe in duiken, eerst aandacht voor culturele instellingen die met hun lidmaatschap Cultuurpers ondersteunen. Sluit je aan bij deze uitdijende club en neem een 'Cultureel lidmaatschap'!
Fonds Podiumkunsten
“Vincent van Amsterdam is een accordeonist met een grote muzikale persoonlijkheid. Met zijn interpretaties toont hij de vele verassende mogelijkheden van het accordeon aan zijn publiek. Van Amsterdam studeerde aan de Fontys Hogeschool voor de Kunsten te Tilburg, waar hij ook cum laude zijn masterdiploma haalde.” Accordeonist Vincent van Amsterdam wint de Nederlandse Muziekprijs
Creatieve Coalitie
“In deze bewustwordingscampagne vertellen wij vanuit het makersperspectief waarom wij ons zorgen maken over een hoger btw-tarief voor ons publiek. En we vertellen wat een hogere belasting op ticketprijzen en kunst voor impact heeft op het publiek.” PERSBERICHT | START CULTUURCAMPAGNE ‘BELAST MIJN PUBLIEK NIET’
Door lid te worden zorg je voor het behoud van onafhankelijke verslaggeving over cultuurbeleid. Doe mee. Juist nu. Het is maar 360 euro per jaar (als je omzet onder de 250.000 euro blijft, is het slechts 175 euro) !
(Lid worden als privépersoon kan ook, dan doe je al mee vanaf 5 euro per maand!)
Maar wat was nu die Empathische Noot?
Beste lezer!
Empathie heeft het moeilijk. Het land ligt vol schuttersputjes van onwrikbare overtuigingen. Mensen kijken oude televisieseries en vieren dat het leven van Gooische Vrouwen nog niets is veranderd. Doortje Smithuijsen schreef daar iets leuks over.
Kan kunst nog iets voor onze empathie betekenen? Het lukte deze week bij November Music. Het festival van actuele muziek is ook nog eens een perfecte mogelijkheid om drempelvrees te overwinnen. De context van relatief korte concerten, open foyers waar de kunstenaars zich tussen het publiek mengen en een intense variëteit aan genres en stijlen zorgt er vanzelf voor dat je met een open blik naar dingen luistert die je zelf nooit op Spotify zou opzoeken.
Kookwekkers
Dinsdagavond werd ik bijvoorbeeld blij van Streik van Enno Poppe (Ik sprak hem eerder). Tien drummers zaten achter hun hele gewone drumstellen: bassdrum, snare en hi-hat, twee toms en een staande tom, crashbekkens. Geen click-track die de maat aangaf, geen dirigent. Tien mensen (m/v/x) van divers pluimage, iemand die goed het middelpunt van een new wave band kon zijn, anderen pasten bij een jazz-orkestje, in een hardrock ensemble, of juist een bejaardenkoor.
Ze maakten een uur lang muziek, variërend van ruisende wind en tikkende kookwekkers, afgewisseld met orkanen van drumsolo’s, tot een vrolijk spel met bizarre ritmes, waarin ze innerlijk schaterend helemaal los konden gaan. Iets wat drummers graag doen. Ik zat met een smile van oor tot oor te genieten, en niet als enige.
De avond ervoor nog waren tijdens de Music Hub Night in de Verkadefabriek nog vier totaal verschillende makers langsgekomen, variërend van Jean Michel Jarre-klonen tot een latinzangeres met een gouden stem, een saxofonist die zijn bas ook als drumstel gebruikte en een viertal dat ijle slagwerkklanken produceerde, geholpen door een aangestreken marimba. Technisch hoogstaand, maar soms nog wat verkrampt. Maar dat hoort een beetje bij aanstormend talent, dat kan bloeien dankzij een samenleving die daar geld voor opzij zet. Idealiter.
Feitenbevrijden
Maandag hield Cultuurpers een liveblog bij van het debat over de cultuurbegroting, voor het eerst via Threads. Twitter/X is immers officieel dood. De openlijk antisemitische eigenaar, die het eerst transformeerde tot een extremistisch riool, is officieel tot minister van ‘efficiency’ naast Donald Trump benoemd. Of we het een volgende keer weer via Threads doen, is overigens nog de vraag. Mogelijk wijkt Cultuurpers ook een keer uit naar Bluesky, omdat de invloed van techreuzen daar minder groot is. Je kunt ons daar alvast volgen: @cultuurpers.bsky.social on Bluesky
Tijdens het begrotingsdebat bleek dat cultuurminister Eppo Bruins een hele fijne minister van Cultuur kan zijn, maar dat hij die functie nu op de verkeerde plaats en de verkeerde tijd vervult. Hij heeft uitstekende dossierkennis, een warm hart voor de kunsten en een vermogen om kalm te blijven tegenover een overweldigende storm van nogal feitenbevrijd overkomende kamerleden.
Keep reading with a 7-day free trial
Subscribe to Nieuwsbrief Cultuurpers to keep reading this post and get 7 days of free access to the full post archives.