Radicaal vertrouwen

Waarom we elkaar meer moeten vertrouwen, en hoe dat kan helpen bij de kunstsubsidies

Persberichten

Voor we het diepe in duiken, eerst aandacht voor culturele instellingen die met hun lidmaatschap Cultuurpers mede mogelijk maken. Sluit je aan bij deze uitdijende club en neem een 'Cultureel lidmaatschap'!

Stip producties

Dramaturg Els Hazenbos en theaterjournalist Brechtje Zwaneveld nemen je mee en praten met specialisten en professionals over wat er gaande is en wat er zo spannend is in de jeugdtheatersector.

Podcastserie over de kunst van het Nederlandse jeugdtheater

Boekman

“Het onderzoek benadrukt het belang van gezamenlijke afspraken over de rol van AI in het vertaalproces. Met het gedeelde uitgangspunt van kwalitatief hoogwaardige titels kunnen vertalers, uitgevers en opleiders samenwerken aan een werkverband waarin de positie van vertalers wordt versterkt en de kwaliteit van literaire vertalingen gewaarborgd blijft.” Onderzoek bevestigt kwetsbare positie literair vertalers in Nederland en Vlaanderen

Auteursbond

“De jury over Kiki Coumans: “Wie een Durasvertaling van Coumans leest, leest een tekst van Duras maar dan in het Nederlands. Op geen enkel moment schijnt de brontekst nog door de vertaling heen, zelfs niet bij nauwkeurige lezing; de lezer heeft het gevoel een tekst te lezen die Duras zou hebben geschreven als zij Nederlands- in plaats van Franstalig was geweest.”

Kiki Coumans wint grootste Nederlandse vertaalprijs

Maas Theater en Dans

“Marlou (1975) is een ervaren verandermanager en strategisch adviseur met ruime ervaring in de culturele sector. Zo was zij onder andere manager Educatie & Interactie bij Theater Rotterdam en Het Nationale Theater (a.i.) en strategisch adviseur bij verschillende instellingen waaronder het Kenniscentrum Cultuuronderwijs Rotterdam en Korzo Theater. Daarvoor was zij ook Programmaleider Onderwijs en Jong Talent bij het Ro Theater.”

MARLOU STOLK NIEUW ZAKELIJK DIRECTEUR MAAS THEATER EN DANS - Cultuurpers

Delft Fringe Festival

“Delft Fringe Festival vindt in 2025 plaats op 30 bijzondere locaties door de hele stad. Van knus en intiem in huiskamers tot rauwe industriële terreinen. Naast veel bekende locaties die al jarenlang enthousiast deelnemen aan het festival, zoals het monumentale oude stadhuis aan de Markt, de eeuwenoude molen de Roos en de Nieuwe Kerk, staan er dit jaar ook weer een aantal nieuwe locaties op het programma.”

De toekomst speelt op Delft Fringe Festival! - Cultuurpers

TivoliVredenburg

“Na een half jaar breken en bouwen is de monumentale vleugel van architect Herman Hertzberger in ere hersteld. AHH, het bureau van de Hertzberger, ontwierp zelf de nieuwe gevel en publieksentree. Het gebouw is voorzien van nieuwe transparante puien en de ingang aan het Vredenburgplein is weer geopend.”

Monumentale nieuwe entree TivoliVredenburg in Utrecht opent 8 februari - Cultuurpers

Je kunt op twee manieren steun geven aan Cultuurpers, met dezelfde rechten. Het verschil is dat je door lid te worden via onderstaande knop, in een omgeving blijft waar geen Amerikaanse software bij nodig is.

Lid worden via de site

Maakt je dat niets uit en kies je voor meer gemak, klik dan hieronder:

Radicaal vertrouwen

Beste lezer!

“Ik wil niet dood voor de Vlaamse en Hollandse toren overdekt zijn.” Herman Hertzberger heeft nog genoeg redenen om te blijven leven, want de schil van het oude Vredenburg is dan wel na 10 jaar na de oplevering van TivoliVredenburg eindelijk klaar, maar het werk aan de Hollandse en Vlaamse Toren, de stegen eromheen, is nog lang niet klaar.

92 is Hertzberger en bijzonder levendig en actief, loopt als een kievit en zit barstensvol ideeën. Ik was op 6 februari bij de pers-opening van De Vrije Ruimte, de voormalige achterdeur van het Utrechtse TivoliVredenburg, en werd er blij van. Niet alleen door Hertzbergers levenskracht, maar ook door de manier waarop de festivalstad (Hertzbergers woorden) TivoliVredenburg zich nog verder naar de bewoners heeft geopend.

Die nieuwe toegangsdeur aan de Vredenburgzijde heet de Vrije Ruimte. Er is een bar, er zijn exposities, je kunt er boeken lezen, werken op je laptop en door nieuwe ruiten naar binnen kijken in de Grote Zaal van Vredenburg, waar musici repeteren. Het is nog niet de radicale openstelling die Herzberger in 1977 voor ogen had, maar dat was qua timing ook niet zo handig. De zaal van Vredenburg was door hem bedoeld als een overdekt stuk openbare ruimte, een betonnen muziektent, drempelloos verbonden met de markt, cafés en winkels eromheen.

Drugsgebruikers

Het mislukte een beetje omdat veel musici niet van glasgerinkel houden en niemand in de gaten hield of al die drugsgebruikers van de vroege eighties in al die nisjes en hoekjes er niet een te grote bende van maakten. Alles ging halverwege de jaren tachtig achter hekken, tot in de nieuwbouw een nieuwe openheid werd gebouwd, die alleen nog niet tot de zaal reikte.

Schakers voor de nieuwe ingang aan de Vredenburgzijde van de Hollandse Toren. Foto: Maarten Mooijman

Nu is dat dankzij het eigen bureau van Hertzberger wel mogelijk. Inmiddels is voldoende aangetoond dat vertrouwen schenken zorgt voor betrouwbaarder gedrag. In het gebouw heerst een nieuwe vertrouwenscultuur die ervoor moet zorgen dat niemand de neiging krijgt om van dat vertrouwen misbruik te maken. Dat werkt door tot en met de schaakstukken op het betonnen terrasje buiten. Scholieren doen er hun partijtjes na school, en de enige reden dat de stukken zo nu en dan omvallen is de wind. Want die heeft nog vrij spel in de Vlaamse en Hollandse Torens. Daar moet dus een glazen dak op, zoals de Parijse ‘passages’ die Hertzberger op zijn moodboard had bij het ontwerp in 1977.

Aantoonbaar nut

Hoe zou het zijn wanneer de samenleving meer werd als TivoliVredenburg? Als we een bepaalde hoeveelheid rommel en ongemak voor lief nemen, je niet elke stap hoeft te verantwoorden en niet alles tot in de puntjes gecontroleerd wordt?

Dus hoe kunnen we kunst subsidiëren met een systeem dat op vertrouwen draait? Dat je niet iets hoeft aan te tonen dat zich niet laat aantonen: namelijk dat kunst nuttig is, iets oplevert, niet een leugen is en voor iedereen is bedoeld? Want nu is dat dus het probleem: de overheid gelooft niet in de goede bedoelingen van kunstenaars, en vertrouwt de sector slechts geld toe als je door honderd hoepels bent gesprongen.

De buitenwacht ziet subsidie daardoor sowieso als een gesloten en hermetisch systeem dat slechts voor een paar ingewijden toegankelijk is, terwijl de kunstenaars die ervan afhankelijk zijn, ook echt afhankelijk zijn geworden. Zoveel moeite kost het om iets aan te vragen, zoveel kost het om je te verantwoorden, zo veel kost het als je buiten de lijntjes kleurt en bestraft wordt. Wantrouwen breekt de wil en gaat ten koste van initiatief. Het kost ook nog eens miljoenen extra aan geld voor controlesystemen, en mensen die dat allemaal in rechte banen moeten leiden.

Vanaf hier moet je ingelogd zijn om verder te lezen. Ik hoop dat je de onafhankelijke journalistiek op waarde wil schatten en meedoet met deze immer groeiende club!