Wat zet jij in de ijskast als het op overleven aankomt?

De wereld wordt uitzichtloos wanneer de toezichthouder alleen naar binnen kijkt

Beste lezer!

Woensdag 13 maart was een belangrijke dag. En niet alleen omdat ik jarig was. Het was ook de dag dat Kristel Baele, voorzitter van de Raad voor Cultuur, iets interessants zei op het congres "Eén Overheid" dat de verzamelde podiumkunsten organiseerden in TivoliVredenburg. Nu is dat op zich geen nieuws, omdat in principe alles wat een voorzitter van de Raad voor Cultuur zegt belangrijk is, maar ze liet wel even een ongemakkelijk bommetje vallen: "Jullie zijn wel zo boos op rechts dat het tegen cultuur is, maar als ik rondkijk zie ik dat rechtse regeringen vaak meer in de kunst investeren dan linkse". 

Het is een opmerking die schreeuwt om een fact-check. Zolang ik het bewijs nog niet gevonden heb, neem ik niet voetstoots aan dat hij waar is. De reacties waren ongemakkelijk. Wel werd al duidelijk dat een deel van de kunstsector uit lijfsbehoud best minder links uit de hoek wil komen als het nieuwe buitenparlementaire kabinet wordt geleid door - zijn naam wordt genoemd - Halbe Zijlstra. Dan maar even de rechtvaardigheidsidealen in de ijskast zetten. 

Binnenlopen met rechts

Wat gebeurt er als je meegaat in de ironie van Baele? Wat als dat nieuwe kabinet minder kleine-zaalvoorstellingen mogelijk maakt, maar het subsidiesysteem wel zo inricht dat die paar kleine-zaal voorstellingen kunnen worden verkocht voor meer dan de 1950 euro waar ze al sinds 2003 voor in de markt staan? Tel je als kunstorganisatie je knopen en denk je puur aan je eigen overleven, of zie je voor jezelf ook een morele taak weggelegd, al moet je je club dan opheffen?

Die vraag was in de aanloop naar woensdag 13 maart buitengewoon actueel in Huize Cultuurpers, omdat een onderzoeksverhaal van Ingrid van Frankenhuyzen niet online mocht komen van het gezelschap waarover haar bericht ging. Deze organisatie bleek al een paar jaaromzetten van Cultuurpers te hebben besteed aan dure advocaten die voor 750 euro per uur zogenaamde blafbrieven schreven aan Ingrid en een 18-jarige MBO-scholiere die het had gewaagd een verkrachting door een collega te melden. De intimiderende epistels waren een reactie op vragen die Ingrid stelde aan de Raad van Toezicht van het ensemble.

Niets doen is geen optie

Ik heb me flink kwaad zitten maken toen ik nadacht over hoe de stagiair is behandeld bij dat  theatergezelschap en wilde daar giftige dingen over zeggen, maar daar heeft niemand natuurlijk wat aan. Maar mocht je in een Raad van Toezicht zitten, kijk dan eens in de spiegel: zit je daar om namens de samenleving de directeur/bestuurder te controleren of hij zich aan de regels houdt? Of ben je een beveiligingsbedrijf vol kleerkasten die de organisatie willen beschermen tegen die samenleving?

Samengevat: zelfs als je vermoedt dat een stagiaire liegt over misbruik, moet je dat eerst grondig onderzoeken en gepaste maatregelen treffen. Je gooit haar niet eerst voor de bus, om pas daarna - als ze toch vast blijft houden aan haar verhaal - de mogelijkheid van een onderzoek aan te bieden. Mariëtte Hamer (regeringscommissaris seksueel grensoverschrijdend gedrag en seksueel geweld) zegt het in Ingrids verhaal helder: 

“Het kan verleidelijk zijn om niet te handelen bij een melding. Maar niets doen is geen optie. Werkgevers zijn wettelijk verplicht om een veilige werkplek te creëren voor werknemers. Dat betekent dat zij altijd moeten handelen bij een melding. In sommige gevallen is een organisatie het doen van aangifte wettelijk verplicht, als er sprake is van gedrag waar een wettelijke aangifteplicht voor geldt, zoals bij een verkrachting. Is de werkgever nalatig en krijgt een medewerker of stagiair hierdoor te maken met bijvoorbeeld seksuele intimidatie tijdens de stage, dan kan de werkgever hiervoor aansprakelijk worden gesteld."

Lees het hele verhaal op de site: Verkrachting onder het tapijt.

We hebben een donatieknop speciaal ingericht voor bijdragen aan de verdediging van de stagiaire. Steun haar.

En natuurlijk gebeuren er ook heel veel mooie dingen in de sector waar ik zo van hou.