Het begint nu toch echt iets met mij te worden,’ dicht Vrouwkje Tuinman met gezonde zelfironie in de bundel Lijfrente. In haar geval kun je dat wel zeggen – Lijfrente won vorig jaar de Grote Poëzieprijs.
Het is een mooie regel, zeer geschikt om te pas en te onpas voor je uit te prevelen. Te onpas is het leukst: je jaarlijkse leenrechtvergoeding blijkt genoeg voor een halve cappuccino, in de kleedkamer liggen maar liefst twéé minimarsjes in een grote fruitschaal op je te wachten, de plaatselijke beroemdheid is voor de pauze zó ruim over zijn tijd heen gewalst dat de organisatie een minuut voor jouw optreden vraagt of je het ook in de helft van de tijd klaarspeelt.
Een paar weken geleden werd me gevraagd of ik een top drie van dichtbundels uit vorig jaar wilde maken voor het onvolprezen tijdschrift Awater. Alle medewerkers aan het blad doen dat, en zo krijg je een leuk jaaroverzicht.
Het begint nu toch echt iets met mij te worden, dacht ik.
Er wordt mij zelden gevraagd om ergens een top dri…
Listen to this episode with a 7-day free trial
Subscribe to Nieuwsbrief Cultuurpers to listen to this post and get 7 days of free access to the full post archives.