Ik ben overgestapt van de cultuur naar het groen en met een half oog kijk ik vol jaloezie naar hoe fantastisch de relatie met de geldgegevers is georganiseerd in de cultuur. Bij ons komt er nooit eens een fonds langs of is er een meet and greet met mogelijke sponsoren. Er zijn gewoon geen sponsoren :) Aan de andere kant hou ik van het cowboydom wat je hebt in het groen. Er is hier zoveel te doen er zijn zoveel kansen en mogelijkheden. In de kunst ben je vernieuwer en voorloper maar in het groen ben je echt pionier.
Het is complete nonsens om ‘zittenblijvers’ conservatief te noemen. Naar een ander vak omzien gebeurt vooral om economische redenen of omdat het vak je gewoon niet ligt. Dat laatste kan, dat eerste, dát is conservatief.
Mensen die langer binnen een vakgebied blijven bouwen aan kennis van zaken, ervaring en daarmee aan autoriteit (oeps, een conservatief woord!) en zullen daarmee later kunnen oogsten. Ben je een jobhopper, dan win je aan populariteit die aan de bar achter een pot gerstenat wel helpt maar niet binnen jouw vakgebied. Voor zover je dat dan hebt.
Wie universitair onderzoek wil laten slagen moet zich vaak langdurig hieraan verbinden wil een blad als Science of The Lancet jouw bevindingen publiceren. Dat doen ze niet met stukkies van een broekie die net komt kijken en misnoegd over het niet al te riante salaris binnen een paar jaar alweer vertrekt.
Puntje alleen is wel dat we leven in een tijdsgewricht waar de grote bek het wint van kennis van zaken. Toch maar die kunstensector uit dan en manager worden bij ‘iets met mensen’?
Ik denk dat je de observatie van Mark Deuze verkeerd interpreteert. Hij noemde de sector conservatief, niet de zittenblijvers. En het argument daarvoor is dat er meetbaar onvoldoende duurzame instroom is van nieuwe mensen uit andere klassen en andere culturen. Hij gaf daar een zeer goede verklaring voor, die ik zelf ook al meerdere keren heb gegeven, en gehoord in de sector. Dat geldt in ieder geval voor de Journalistiek, maar ik was vanmiddag op een bijeenkomst van beslissers in de cultuur, en er was niemand die uit een andere klasse of cultuur kwam, en de meesten hadden een lange carrière. Dat blijft een feit. Dat dat kan leiden tot en wens tot behoud van de status quo wordt al aangetoond door de discussie over de subsidie besluiten van afgelopen jaar.
Ik ben overgestapt van de cultuur naar het groen en met een half oog kijk ik vol jaloezie naar hoe fantastisch de relatie met de geldgegevers is georganiseerd in de cultuur. Bij ons komt er nooit eens een fonds langs of is er een meet and greet met mogelijke sponsoren. Er zijn gewoon geen sponsoren :) Aan de andere kant hou ik van het cowboydom wat je hebt in het groen. Er is hier zoveel te doen er zijn zoveel kansen en mogelijkheden. In de kunst ben je vernieuwer en voorloper maar in het groen ben je echt pionier.
Hoi Gudrun, dat klinkt naar een flinke wissel. Spannend ook. Wat was de reden van je overstap?
Het is complete nonsens om ‘zittenblijvers’ conservatief te noemen. Naar een ander vak omzien gebeurt vooral om economische redenen of omdat het vak je gewoon niet ligt. Dat laatste kan, dat eerste, dát is conservatief.
Mensen die langer binnen een vakgebied blijven bouwen aan kennis van zaken, ervaring en daarmee aan autoriteit (oeps, een conservatief woord!) en zullen daarmee later kunnen oogsten. Ben je een jobhopper, dan win je aan populariteit die aan de bar achter een pot gerstenat wel helpt maar niet binnen jouw vakgebied. Voor zover je dat dan hebt.
Wie universitair onderzoek wil laten slagen moet zich vaak langdurig hieraan verbinden wil een blad als Science of The Lancet jouw bevindingen publiceren. Dat doen ze niet met stukkies van een broekie die net komt kijken en misnoegd over het niet al te riante salaris binnen een paar jaar alweer vertrekt.
Puntje alleen is wel dat we leven in een tijdsgewricht waar de grote bek het wint van kennis van zaken. Toch maar die kunstensector uit dan en manager worden bij ‘iets met mensen’?
Ik denk dat je de observatie van Mark Deuze verkeerd interpreteert. Hij noemde de sector conservatief, niet de zittenblijvers. En het argument daarvoor is dat er meetbaar onvoldoende duurzame instroom is van nieuwe mensen uit andere klassen en andere culturen. Hij gaf daar een zeer goede verklaring voor, die ik zelf ook al meerdere keren heb gegeven, en gehoord in de sector. Dat geldt in ieder geval voor de Journalistiek, maar ik was vanmiddag op een bijeenkomst van beslissers in de cultuur, en er was niemand die uit een andere klasse of cultuur kwam, en de meesten hadden een lange carrière. Dat blijft een feit. Dat dat kan leiden tot en wens tot behoud van de status quo wordt al aangetoond door de discussie over de subsidie besluiten van afgelopen jaar.