Maar nu eerst aandacht voor de persberichten van onze leden:
Festival Boulevard
"Dit jaar presenteert Boulevard een programma waarin de afgelopen eeuwen worden opgerakeld en de komende veertig jaar al gloort. Je kunt kiezen uit zo’n 120 voorstellingen, concerten en workshops van nationale en internationale makers en een groot pallet aan restaurants, foodtrucks en verschillende wijn- en pleinbarren." Bekendmaking volledige programma 40e Boulevard
Akademie van Kunsten
“Mijn eigen getroebleerde relatie tot de – van oudsher door mannen gedomineerde -schilderkunst ligt aan de basis van dit onderzoek en zal in mijn schrijven een plek krijgen. Ondertussen werk ik ook aan een archief met afbeeldingen van hoe vrouwen zichzelf online in beeld brengen en uitwissen.”
ILFU
"De Ikjes-marathon komt voort uit de ambitie van ILFU om ieder jaar een grote publieksmanifestatie te organiseren waar iedereen aan mee kan doen, van liefhebber en amateur tot geoefende schrijver." ILFU organiseert in 2024 de grote publieksmanifestatie: Ikjesmarathon. Wij zijn vele ikjes!
De Stilte
‘Ik draag de Stilte in mijn hart en prijs mezelf gelukkig dat ik onderdeel heb mogen uitmaken van een fijn team van mensen die een gedeelde passie hebben om met dans voor kinderen de wereld te veranderen." Zakelijk directeur Jan Baanstra vertrekt na 21 jaar bij de Stilte
Marmoucha
"Verwacht een avond vol muzikale exploratie; van de diepe klanken van Berber en Andalusische muziek tot de rijke melodieën van Koerdistan en Khorasan, verrijkt met originele arrangementen van Arin Keshishi, Maripepa Contreras, Antonio Moreno Glazkov en Ardashes Agoshian."
Old Signs New Sounds in TivoliVredenburg
Let op:
De onafhankelijke journalistiek van Cultuurpers is altijd belangrijk, maar juist nu extra nodig. Is je omzet kleiner dan 250.000 euro, steun dan Cultuurpers met 175 euro per jaar. Als je organisatie meer dan 250.000 euro per jaar omzet, is het 360 euro. Je kunt ook als privépersoon je support geven aan onze vrije journalistiek. Klik daarvoor hier.
Een mooie apocalyps
Beste Lezer!
Helemaal toevallig is het natuurlijk niet, dat veel van de voorstellingen op het Holland Festival hier en daar wat apocalyptisch aandoen. De voorpagina van de site bevat nu alweer twee berichten met woorden als 'einde van alles' of 'sterven'. Je zou er een patroon in kunnen zien, maar het is natuurlijk gewoon de tijdgeest: Melencolia door Ensemble Modern op het Holland Festival: Onwerkelijk goed muziektheater over het einde van alles.
Komt misschien ook omdat er deze periode best wel veel oude en jonge bekenden het leven hebben gelaten. Ik memoreer op deze plek vooral Arthur Sonnen, niet alleen omdat hij een gewaardeerd en actief lid van deze coöperatie was, maar ook omdat het theater er zonder hem anders uit had gezien.
In het verleden was ik het vaak met hem oneens. Dat Het Theaterfestival bijvoorbeeld de term 'belangwekkend' hanteerde als selectiecriterium was me een doorn in het oog. En ik stond daar niet alleen in. Als bestuurder van de Kring van Nederlandse Theatercritici zag ik daarnaast hoe Nederlandse theaterrecensenten zich in de selectiegesprekken bijna altijd lieten overrulen door de veel intellectueler ingestelde Vlaamse juryleden. Wat leidde tot een festivalselectie die soms moeilijk uit te leggen was aan bijvoorbeeld de lezers van het Algemeen Dagblad, de krant waar ik toen voor werkte.
Sonnens bijdrage aan de vaderlandse theatergeschiedenis is onuitwisbaar en de boomlange man is altijd een sportieve debater gebleven.
Geen sorry
Mijn melancholie zit ook hier in: Ik schrijf deze nieuwsbrief terwijl de verse ministersploeg van het extreem-rechtse Kabinet-Stoof wordt 'ondervraagd' door de Kamer. Bij de formatie blijkt afgesproken dat niemand ergens sorry voor gaat zeggen. Niet voor beledigingen van bevolkingsgroepen, niet voor het aanhalen van teksten uit Hitler-Duitsland, niet voor geuite dreigementen aan het adres van journalisten.
Niemand van de pers of het parlement gaat daar veel van zeggen, omdat 'we' eerst maar eens moeten gaan zien wat de daden worden. Terwijl de woorden al zo veel schade hebben aangericht.
Volgend jaar De Toppers
Tijd dus voor wat andere woorden, en daarvoor hebben we onze podcast. Deze week praten Maaike Muis en ik over veel Holland Festival voorstellingen, zoals Fidelio, Forced Entertainment, Pearls, Macacos, Sisyphus en Hardkoor, maar ook over 'een ruim drie uur durende rollercoaster van nummers die je allemaal kent' (aldus Maaike): De Toppers. Maaike was er deze maand en heeft er een enthousiast verhaal over.
Verfrissend, omdat ik zelf nogal eens apocalyptische gedachten krijg bij de Toppers. Dat gebeurt als 's avonds, op weg naar huis van een Holland Festival-voorstelling , de trein een extra stop maakt bij Bijlmer Arena en de meditatief stille coupé volloopt met luidruchtige vriendenclubjes.
Nieuw publiek
Maaike voelde zich bij de eerste keer dat ze de voorstelling van Forced Entertainment bijwoonde bijna vastgebonden. Het was een kwelling en dat gevoel bleek gedeeld te worden door de zaal. Toen ze - om professionele redenen - een tweede keer moest gaan kijken bleek de voorstelling opeens veel beter te genieten en was het publiek ook veel enthousiaster.
Hoe kan dat? De tekst van de voorstelling staat grotendeels op tape en de choreografie ligt vast. Maaike denkt dat dat ligt aan het nieuwe publiek dat Holland Festival weet aan te boren. Bij de eerste keer zat er een 'professioneler' publiek van gasten, kenners en recensenten. De tweede avond was er een publiek van 'gewone' festivalgangers, die kennelijk een heel andere manier van kijken hadden.
Zou het echt zo zijn dat ook een zaal vol eregasten en collega's zo verschilt van een gewone theateravond? Dat zou een pleidooi zijn voor spreiding van recensenten. Ik schreef er 22 jaar geleden al een keer over (voor de liefhebbers, iets met Joop): Klappen.
Hoe dan ook is het fijn om te merken dat het Holland Festival inmiddels een diverser en jonger publiek trekt. Ook gisteren, bij die prachtige Melencolia, was de zaal opvallend jong en fris.
Dat was het voor deze week. Vergeet niet om lid te worden, als je dat nog niet was. Of een donatie te doen.
Tot de volgende!
Wijbrand Schaap, Hoofdredacteur
PS: Leve Plato
Het komt even kort aan de orde in de podcast, de 20-delige serie One Day. Ik ben pas halverwege de serie en weet nog niet hoe het gaat aflopen, maar wat een waanzinnig goed scenario, wat een fantastisch idee om het script op te hangen aan steeds dezelfde datum in opvolgende jaren en niet al te veel tijd te besteden aan expositie van wat er in de tussentijd is gebeurd. Iedere schrijver zou dit tot zich moeten nemen. En bidden dat er ooit weer twee acteurs zullen zijn die zo'n zinderende chemie weten toe te voegen aan een toch al fascinerend gegeven. One Day | Official Trailer | Netflix
Eindredactie: Suzanne Brink
Share this post