Waarom kies je voor solo op het podium staan? Ik praat erover in een podcast met een burlesk artiest, Antwerpse stadscomedian, poëtische performer, cabaretier met een zwak voor Pieter Derks en de coördinator van Future Feels, Babette Kalker. De jonge garde: Anika Baines, Rosalie Custers, Ynthe Vucsan en Teun Eljon maken deel uit van het programma Future Feels, dat in het Bossche Pand 18 plaatsvindt gedurende de komende 11 dagen.
Het antwoord: veiligheid blijkt voor alle vier doorslaggevend te zijn geweest bij hun keuze voor solo. Drie van hen zijn oud-studenten van de Bossche Koningstheater Academie, onderdeel van de Avans Hogeschool. Zij vonden theaterscholen te competitief. Voor de uit Zuid-Afrika afkomstige Anika Baines gold veiligheid op een andere manier: als burlesk artiest is een veilige omgeving essentieel om je vak te verfijnen. Op school was ze vooral heel solistisch bezig. Nu heeft ze eindelijk tijd om in de wereld rond te kijken.
Gouden greep
Rosalie Custers werd voor ze afstudeerde aan de Bossche Koningstheateracademie al verkozen tot stadscomedian van Antwerpen. "Ik heb heel veel open dagen gedaan, ook veel audities. En op al die andere scholen, maar dat is persoonlijk voor mij, maar op al die andere scholen kwam ik binnen en werd ik bang. Terwijl ik bij de KTA dacht: Je kan ook lief zijn voor elkaar en kunst maken."
Comedienne Ynthe Vucsan komt uit een juristengezin, maar wilde altijd actrice worden. Ze schrok van de competitieve sfeer op de acteeropleidingen waar ze auditie deed. Iemand die was afgestudeerd van de Koningstheaterakademie adviseerde haar daar om het in Den Bosch te proberen. "Daar heb ik gemerkt: ik kan ook maken, en dat vind ik ook echt leuk om te doen naast het acteren. Hier kan ik dat combineren. Dus dat bleek een gouden greep te zijn."
Een prettige podcast
Voor Teun Eljon was het al lang volkomen vanzelfsprekend dat hij comedian zou worden. Hij was wel in Amsterdam op de Theaterschool wezen kijken, maar voelde zich daar, net als de anderen, onveilig. "Toen ben ik naar de Koningstheater Academie gegaan. Het was zo'n ongelooflijke rotzooi. Er hingen overal posters schuin en keyboards aan de muren. Ik besefte, hier kom ik wel tot rust. Het is sowieso rustiger in mijn hoofd dan het in het gebouw is. En iedereen was zo lief. Het was inderdaad zo opbouwend. We zijn wel kritisch op elkaar, maar niet op een soort manier van: ik moet van jou winnen, maar meer: we maken elkaar samen beter.¨
Opmerkelijk dus, hoe cruciaal een veilige leeromgeving is om je voor te bereiden op de harde werkelijkheid van de podiumkunst. Want ze zijn goed, elk op hun eigen manier en dat levert ook een heel prettige podcast op. En ga ze zien, op Boulevard!
Something rotten in the state of Friesland
Aan de andere kant van het land riekt het plotse einde van Musical De Tocht naar een beerput. Het lijkt er sterk op dat mensen zich hebben laten meeslepen in de ambitie om een Friese versie van Soldaat van Oranje te maken. Omdat het hele project in een BV is georganiseerd, zal wel nooit naar buiten komen wat er precies is fout gegaan. Het weinig wat er over bekend is gemaakt, roept al genoeg vragen op: “Musical De Tocht kondigt faillissement aan”, maar wiens schuld is het nou echt? Of is het Elfstedenmagie?
Het Laatste Bacchanaal
De angst voor mensen met afwijkende opvattingen over gender is groot. Zie de opening van de Olympische Spelen. Sommige mensen grijpen echt elke kans aan om ergens een complot tegen de moraal in te zien.
Listen to this episode with a 7-day free trial
Subscribe to Nieuwsbrief Cultuurpers to listen to this post and get 7 days of free access to the full post archives.
